Πηγή : athens.indymedia

Ποιος είμαι

              

          Ωχρά Σπειροχαίτη -Να γαληνεύεις καθώς τραντάζεσαι

Αν προσπαθήσεις να μου βάλεις μια ταμπέλα
και να με περιορίσεις
μέσα σε μια κάσα με λέξεις,
αυτή η κάσα θα γίνει το φέρετρό σου.
Διότι δεν ξέρω ποιος είμαι.
Είμαι μια εκπληκτική διαυγής σύγχυση.
Είμαι η δικιά σου φωνή
που κάνει αντίλαλο
στους τοίχους του Σύμπαντος.

Τζελαλαντίν Ρούμι

                                         steve cutts- man

απολαύστε τον πολιτισμό μας λοιπόν..

καλημέρα!

                 Gogol Bordello-Sun is on my side


είναι ωραία να νοιώθεις δυνατός
να νοιώθεις πως όλα μπορούν να συμβούν
και πως αυτό πέρνα μοναχά από το χέρι σου

μα τι γίνεται όταν η μέρα γίνεται εφιάλτης
τι γίνεται όταν αντικρίζεις την ασχήμια με
το πλέον απόκρουστικο φως του ήλιου

τι γίνεται όταν νοιώθεις κουρασμένος και ευάλωτος
όταν νομίζεις πως η καρδία σου θα σταματήσει από
το παράπονο και τη στεναχώρια

τι γίνεται όταν σταματάς να ονειρεύεσαι και αρχίζεις
να βλέπεις μονάχα εφιάλτες
τι γίνεται όταν δεν μπορείς να αντέξεις
ούτε τη μέρα μήτε τη νύχτα

τι γίνεται όταν ο Μορφέας δε σε λατρεύει
και σε διώχνει κάθε νύχτα από την αγκαλιά του
και εσύ παρακαλάς
παρακαλάς ώρες ολόκληρες
μα εκείνος σε αφήνει να βασανίζεσαι

μα ξέρεις κάτι;
μονάχα μια αγκαλιά χρειάζεσαι
κάποιον που θα σ' αγκαλιάσει τη νύχτα
και θα σου πει πως μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι
τίποτα δε χάνεται για πάντα
έτσι δε λένε άλλωστε

μια αγκαλιά
στα χρονιά της απογοήτευσης
αυτή θα είναι η δική σου ουτοπία

“Ανθρώπους ψάχνουμε όχι ιδεολογίες,
Ανθρώπους που να 'χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη.
Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι και ξέρουν να δίνουνε,
όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρω.
Ανθρώπους έστω με καρδιά. Κι ας είναι δικηγόροι, παπάδες και αστυνόμοι. Κι ας είναι και χαφιέδες, κομουνιστές, αναρχικοί,
αρκεί να έχουν τόλμη να κρατήσουν ένα λόγο και να πούνε την αλήθεια.” 
― Νικόλας Άσιμος

καλημέρα

EMES-Πισώπλατα μπερδεμένα σχέδια

τι είναι αλήθεια;μπέρδεμα,ψέμα

που είναι,σε ποια διάσταση,πες μου

που κατοικεί η ελευθερία σου…;

Υ.Γ. ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΥΠΟΨΙΕΣ ΣΑΣ

1. Αν το τάδε ή δείνα άτομο…

έχει όλα, διάφορα ή κάποια από τα παρακάτω δεινά, όπως για παράδειγμα: είναι γυναίκα, άντρας, παιδί, νέος, φοιτητής ή φοιτήτρια, υπάλληλος, εξεγερμένος ή εξεγερμένη, λεσβία, γκέι, ιθαγενής, εργάτης ή εργάτρια, έχει καταλάβει γη, είναι αγρότης ή αγρότισσα, άνεργος ή άνεργη, πιστός ή πιστή, εργάτης ή εργάτρια του σεξ, καλλιτέχνης ή καλλιτέχνις, οικιακός ή οικιακή υπάλληλος αλλά όχι και εξοικειωμένος/-η, τότε προσέξτε, ίσως να είναι της «Έκτης».

αν είναι διαφορετικός και όχι μόνο δεν τον πειράζει και δεν το κρύβει αλλά, το αντίθετο, συνεχίζει να προχωρά αμφισβητώντας τις καλές συνειδήσεις. Αν είναι έτσι, ας προσέχει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

αν είναι σε  μια ελεύθερη ή ελευθεριακή οργάνωση, ομάδα ή συλλογικότητα, τότε ας προσέξει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

αν είναι κάποιος που δεν χωρά σε καμιά άλλη κατηγορία εκτός από εκείνη των «αναλώσιμων», τότε ας προσέξει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

αν οι μόνες διαταγές που δέχεται είναι αυτές της συνείδησής του, τότε ας προσέξει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

αν ούτε ελπίζει ούτε προσδοκά την έλευση υπέροχων σωτήρων, τότε ας προσέξει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

αν σπέρνει γνωρίζοντας ότι δεν θα δει τον καρπό, τότε ας προσέξει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

αν είναι από εκείνους που όταν κάποιος τους εξηγεί υπομονετικά και με ωραίο τρόπο (δηλαδή, στα όρια της υστερίας) ότι η μηχανή είναι παντοδύναμη και αόρατη, αυτός χαμογελάει, όχι επειδή δεν κατάλαβε αλλά γιατί δεν τον νοιάζει, τότε ας προσέξει, μπορεί να είναι της «Έκτης».

Από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.


Γενάρης 2013

Subcomandante Marcos


[1] Με τον όρο «έκτη», ο Μάρκος αναφέρεται στην Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα (2006), που δημιούργησε ένα ευρύ μέτωπο αγώνα, την Άλλη Καμπάνια, την οποία οι ζαπατίστας καταργούν με τα παρόντα κείμενα. Εδώ η μετάφραση της «Έκτης» στα ελληνικά.

πηγήhttp://sindesimecairo.wordpress.com/2013/03/05/υστερόγραφο-στην-έκτη-του-εξεγερμέν/

Ν.Α

«… Εμείς, κουβαλάμε έναν καινούριο κόσμο, εδώ, στις καρδιές μας. Κι ο κόσμος αυτός μεγαλώνει κάθε στιγμή. Μεγαλώνει και τούτη εδώ τη στιγμή, που σας μιλάω» Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

είναι κιόλας βράδυ ακόμα ένα βράδυ και εσύ πετάς το κορμί σου στο κρεβάτι και αναρωτιέσαι πως πέρασε κιόλας άλλη μια μέρα. ακόμα μια μέραν λες. γαμημένος χρόνος. πως να στριμώξεις όλα τα όνειρα σε μια μέρα? όσο και να προσπαθείς, ποτέ δε θα μπορέσεις, σκέφτεσαι. μια τέτοια κίνηση θα ήταν καταστροφική. αγκαλιάζεις τα όνειρα σου όπως θα άγγιζες το μεγάλο σου έρωτα. προσπαθείς με κάθε τρόπο να τα προστατεύσεις από τους δειλούς και τους κακοπροαίρετους. είναι περιουσία σκέφτεσαι. είναι ότι ποτέ πόθησες. είναι ολάκερο το είναι σου μεταφρασμένο σε λέξεις. είναι το αλλιώτικο και το από άλλου φερμένο του ελύτη. είναι το αλάθητο μιας μαργαρίτας και ο έρωτας του μίσσιου. είναι τα όνειρα του νίτσε και η ισορροπία του κομφούκιου. γιαυτό να θυμάσαι. να θυμάσαι. να μη ξεχνάς. ποτέ να μη ξεχνάς. χωρίς τα όνειρα θα...

υπηρέτησα πέντε χρόνια στο στρατό έτσι ξεκίνησε να μου εξιστορείται την εμπειρία του γεννήθηκα στη ρωσία αλλά μετανάστευσα πολύ μικρός ακόμα στη γη των ευκαιριών πολέμησα στο Ιράκ, συνεχίζει είναι εικοσιοκτώ χρονών τώρα  η κυβέρνηση πληρώνει τις σπουδές του στη ζωγραφική αμηχανία και τότε η αναμενόμενη ερώτηση ρυπαίνει τη σιωπή σκότωσες ποτέ κανέναν? τότε περνούσαμε καλά, απαντάει χαμογελώντας είχε πλάκα να σκοτώνεις η αδρεναλίνη ο κίνδυνος δε μπορείς να τα αντικαταστήσεις δε θα το άλλαζα με τίποτα τα υπόλοιπα συναισθήματα ωχριούν γαμημένη πλύση εγκεφάλου σκέφτομαι καθώς φεύγω από εκείνο το αποπνικτικό δωμάτιο

                                           marianne faithfull, sleep

                            It is safe to walk with me
                            Where you can read the sky and stars
                            Safe to walk upon the sea
                            In my sleep, we can go far

                 καλημ.έρα

                    Σὲ μιὰ γυναῖκα

Θυμᾶσαι τὶς νύχτες; Γιὰ νὰ σὲ κάνω νὰ γελάσεις περπατοῦσα πάνω
……στὸ γυαλὶ τῆς λάμπας.
«Πῶς γίνεται αὐτό;» ρώταγες. Μὰ ἦταν τόσο ἁπλὸ
ἀφοῦ μ᾿ ἀγαποῦσες

Τάσος Λειβαδίτης, Σὲ μιὰ γυναῖκα, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ἀνακάλυψη, ἑνότητα, Σημειώσεις, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 331

Ν.Α

«Και ας πιούμε κι άλλο όλοι μαζί στη δική μας δόξα, για να ’χουν να λένε οι εγγονοί μας και οι γιοί τους: υπήρξαν κάποτε άνθρωποι που δεν ντρέπονταν καθόλου για τους συντρόφους τους και που δεν εγκατέλειπαν ποτέ τους φίλους τους» 

Νικολάι Γκόγκολ

Αμεση βοήθεια σε τροφιμα γιά τους προσφυγες στο Λαυριο

ΔΙΑΔΩΣΤΕ

Στα όρια ανθρωπιστικής κρίσης το Κέντρο προσφύγων Λαυρίου
Στο Κέντρο προσφύγων Λαυρίου, υπάρχουν στοιβαγμένες 300 ψυχές εκ των οποίων 15 βρέφη και 65 παιδια. Τα τρόφιμα έχουν τελειώσει με αποτέλεσμα να τρέφονται με μισές μερίδες ληγμένων ζυμαρικών και δεν έχουν φάρμακα, ενώ το προσωπικό παραμένει απλήρωτο επί 10 μήνες.
Μέσα στο facebook δημιουργήθηκε μια ομάδα η οποία προσπαθεί να μαζέψει τρόφιμα και φάρμακα για τους συνανθρώπους μας και εννοείται ότι θα συμμετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια. Η τελευταία ενημέρωση είναι αυτή:
“Λαύριο
Κέντρο προσφύγων αιτούντων πολιτικού ασύλου
Λίστα αναγκών 20/ 10/ 2013
στο κέντρο ζούν 15 βρέφη ,65 παιδια και 220 ενήλικες
Για τα βρέφη : παιδικά γάλατα σε σκόνη , πάνες
Για τα παιδιά : ψωμί , βούτυρο, τυρί κίτρινο (σε φέτες) και σαλάμι
(πρωινό σχολείου) , γάλατα εβαπορέ, αυγά
Για όλους: λάδι , αλεύρι ,κρέας , ντοματοπελτέ , λαχανικά, φρούτα ,
Δευτερευόντως : ζυμαρικά , ρύζι , όσπρια
Καθαριστικά: σαπούνι πράσινο, χαρτί υγείας , σαμπουάν

Επίσης για όσους δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε είδος, μπορούν να βοηθήσουν σε χρόνο. Δηλαδή να ασχοληθούν με τη συγκέντρωση των ειδών , από πέντε σημεία των Αθηνών , (Βόρεια, Νότια, Ανατολικά, Δυτικά , Κέντρο) ώστε να γίνει μια αποστολή αύριο και μία τη Δευτέρα.
Επίσης όλοι κοινοποιόντας την λίστα σε τοίχους, ομάδες και σελίδες μαζί με το λίνκ της ομάδας αυτής για συντονισμό.
(https://www.facebook.com/groups/317217015023917/)
Φυσικά όσοι επιθυμούν μπορούν να τα πάνε και μόνοι τους τα πράγματα στο κέντρο προσφύγων για να δώσουν χαρά και στα παιδιά και στον εαυτό τους, Στην αλληλεγγύη αυτός που δίνει παίρνει περισσότερα από τον παραλήπτη, Αυτό το ξέρουμε όλοι από την εμπειρία μας.
Σημαντικό είναι να διευκρινήσουμε ότι σε καμμία περίπτωση δεν παίρνουμε ή δεν δίνουμε χρήματα!!!
Οτι δίνετε , μόνο σε είδος, Οσοι είστε από επαρχία και θέλετε να συνεισφέρετε υπάρχει τρόπος: στέλνετε σε κάποιο δικό σας άνθρωπο στην Αθήνα τα χρήματα, και εκείνος ψωνίζει αυτά που επιθυμείτε, και μας ειδοποιεί να τα παραλάβουμε. Ετσι γλυτώνουμε τα μεταφορικά , και δεν δημιουργούνται και σκοτεινά σημεία στην βοήθεια που καταλήγει αυτούσια στους πρόσφυγες .

Τό τηλέφωνο του κέντρου είναι : 22920 27744

Συντονισμός συγκέντρωσης των τροφίμων στην ομάδα facebook: Αμεση βοήθεια σε τροφιμα γιά τους προσφυγες στο Λαυριο.

Σημείωση: παρακαλούμε τα τρόφιμα να είναι κατά το δυνατόν σε όχι ευθραυστες συσκευασίες (πχ γυάλινα μπουκάλια ή χύμα) και ακόμα καλύτερα σε χαρτοκιβώτια. Φυσικά κατα την συγκέντρωση θα γίνει διαχωρισμός και τακτοποιηση αλλά όσο μπορούμε να είναι ασφαλή. Οι λόγοι για τους οποίους έχει προκύψει το πρόβλημα σίτησης από τον Ερυθρό Σταυρό κοινοποιούνται στην ομάδα αναλυτικά.
Ευχαριστούμε.”

Αυτό που ζητάμε είναι να βοηθήσετε όπως μπορείτε σε αυτή την προσπάθεια έστω και με μια κοινοποίηση σε ομάδες, σελίδες, στον τοίχο σας.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1498293

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1498591

 Οι τρελοί και οι παράνομοι πραγματοποιούν τα όνειρα που κάνουν οι ποιητές.

καληνύχτα.

κάποτε, αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν την εποχή που με ενημέρωσαν, ότι τώρα πια είμαι ενήλικη ένας αγαπημένος φίλος και πρωτύτερα καθηγητής μου μου έδωσε να λύσω έναν αλγόριθμο. τότε μάλιστα είχα πάει να τον επισκεφτώ στην Ξάνθη. ξεκίνησα με μια ανείπωτη αισιοδοξία να αποδείξω πως αυτός ο αλγόριθμος για μένα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα παιχνιδάκι. τα λεπτά περνούσαν. και εγώ έβρισκα ρίζες, έκανα συνδυασμούς, αναλογίες έφτιαχνα εξισώσεις. δημιουργούσα κόσμους από την αρχή σαν άλλος μεγαλοδύναμος. και εκεί που νόμιζα ότι η λύση βρέθηκε νασου πάλι που κάποιος αριθμός επαναστατούσε. εγώ, αγύριστο κεφάλι όπως συνηθίζει να με φωνάζει ο πατέρας μου, αρνιόμουν να παραιτηθώ. στο νου μου βλέπεις εξισώνω την παραίτηση με κάθε μορφή προδοσίας. πιστή λοιπόν στις αξίες μου αναζητούσα νέους μαθηματικούς δρόμους. κάποια αντρική φωνή ακούγονταν στο βάθος. βαδίζεις σε μονοπάτια παράλληλα, στρίγγλιζε, η λύση έτσι είναι αδύνατη, γιατί πολύ απλά δεν εμπεριέχει μαθηματικά. αδυνατούσα να τον ακούσω. ήμουν βυθισμένη στις σκέψεις μου. πρέπει να πέρασαν, θα σας γελάσω πόσες ώρες και έπρεπε πια να πάρω το τρένο για την Αθήνα. πίσω στην αρχή. ξανά. το ταξίδι διήρκεσε περίπου δέκα ώρες. έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τη λύση. αδίκως! τίποτα! πέρασαν οι μέρες και τίποτα. ξημεροβραδιαζόμουν προσπαθώντας να λύσω μια ακολουθία. μια ακολουθία πανεύκολη όπως τότε μου είχε τονίσει. έπειτα από μέρες ανησυχίας και διαρκούς παροξυσμού πήρα την απόφαση. θα τον ρωτούσα. έτσι και έγινε. η λύση είναι η ίδια με το τρόπο που θα αλλάξουμε τον κόσμο. ακούγοντας δηλαδή το δίκιο του διπλανού μας. αποκρίθηκε εκείνος. αυτά μου ψιθύρισε ο αγαπημένος μου φίλος και άφησε το ακουστικό χωρίς να ψελλίσει τίποτε άλλο. η λύση εκείνου του πανεύκολου κατά τα άλλα γρίφου ήταν ότι πιο δύσκολο μπορούσε να ζητήσει κανείς. να νοιαστούμε δηλαδή για το διπλανό μας αφήνοντας τον εαυτό μας για μια στιγμή στο περιθώριο. πώς θα μπορούσε να το πει αυτό κανείς στο κόσμο; ακουγόταν σχεδόν αιρετικό. και τι θα έκαναν τότε όλοι οι άνθρωποι τον εγωισμό τους; τι θα απογίνονταν χωρίς αυτόν; τόσα χρόνια έτρεφαν αυτό το καρκίνωμα με όσες δυνάμεις και μέσα τους είχαν απομείνει. πώς θα τους έλεγες τώρα να αποκαθηλώσουν το είδωλο τους και να πορευτούν μονάχοι; ας μπορούσαν μόνο να κατανοήσουν ότι κάθε άλλο παρά μονάχοι θα ήταν. από εκεί κάπου τραβώ το νήμα της αναζήτησής και ξεκινώ να βρω το μονοπάτι. ας είναι ξάστερος ο ουρανός και τα φώτα της πόλης σβηστά να μη μας κρύβουν το δρόμο. απόσπασμα

οι φίλοι μου σταμάτησαν 
να ονειρεύονται, 
τους καταδυναστεύει λένε, 
αυτή η πολυσυζητημένη απογοήτευση 
 
οι φίλοι μου δε βλέπουν 
την ουτοπία πια τα βράδια 
τα όνειρά τους λένε, 
δε τα θυμούνται πια 
 
οι φίλοι μου προτιμούν 
να κοιμούνται, 
στους φίλους μου 
δεν αρέσει να ζουν πια 
 
οι φίλοι μου, αυτοκτονούν  
κάθε πρωί.

Ν.Α

απόσπασμα απο συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου Πρέπει να ξαναβρούμε τις αξίες τις ζωής μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό το δώρο που το λέμε ζωή και που μας χαρίζεται άπαξ πρέπει να το ζήσουμε ρε παιδί μου. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε κοινότητες μικρές, στην άμεση δημοκρατία, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να κοιτιούνται στα μάτια, να κατανοεί ο ένας τον άλλο, να δέχεται τη διαφορετικότητα του, να δέχεται τα όρια  της ελευθερίας του, να ξαναβρούμε την τρυφερότητα, τον έρωτα, το συναίσθημα, την αισθητική μας, την παιδεία μας, να επικοινωνήσουμε με τη φύση και τους ανθρώπους.   Το σύστημα δεν ανατρέπεται. Αν ανατραπεί θα σημαίνει πυρηνικό πόλεμο. Δε γίνονται τέτοιες ανατροπές, αυτά είναι θεωρητικά πράγματα. Το σύστημα σπάει κομμάτια, να πούμε. Να σπάσουμε τα μεγάλα μεγέθη. Να μπορούμε να ανταμώσουμε ξανά σαν άνθρωποι, να κουβεντιάσουμε και να δούμε τι αξίζει στη ζωή. Η πραγματική ζωή είναι ο έρωτας, είναι η φιλία, είναι η ησυχία, είναι το καλό υγιεινό φαγητό είναι το υγιεινό περιβάλλον, είναι η τρυφερότητα μας με τη φύση με τα λουλούδια τα ζώα με τους ανθρώπους, η κατανόηση προς τους άλλους ανθρώπους. Πως θα ξεφύγουμε μέσα από αυτή τη βαρβαρότητα; Μέσα στην ιστορία οι μόνοι επαναστάτες, οραματιστές που έσωσαν την αθωότητά τους είναι αυτοί που δεν έγιναν εξουσία, ο Γκεβάρα και ο Χριστός και μερικοί άλλοι. Αυτοί που έγιναν εξουσία έγιναν καθίκια του κερατά. Γι' αυτό σου λέω η επανάσταση είναι κάτι βαθύτερο, η επανάσταση είναι παιδεία, είναι συναίσθημα, είναι όνειρο, είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι όλα τα όμορφα συναισθήματα. Η επανάσταση δεν έχει καμία σχέση με τη βία, ούτε με την εξουσία. Εγώ είμαι εναντίον και της βίας και της εξουσίας, γιατί πιστεύω πως ούτε η μια ούτε η άλλη οδηγούν πουθενά. Ο σιγουρότερος δρόμος για να βιώσει ένας άνθρωπος και να μπορέσει να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος, είναι ο δρόμος της αγάπης, του έρωτα, των καλών συναισθημάτων, της κατανόησης, της αναγνώρισης της διαφορετικότητας, της ελευθερίας και του σεβασμού του άλλου. Ο έρωτας είναι η μεγάλη ρίζα από την οποία μπορεί να στηριχθεί και να ποτιστεί ένας άνθρωπος με πολιτισμό. Όταν μιλάω για τον έρωτα δε μιλάω για το σεξ, μιλάω για τον έρωτα. Ερωτευμένος μπορεί να είσαι με ότι θέλεις, με ότι αγαπάς, με ότι σε συγκινεί, με ένα ηλιοβασίλεμα, με μια σελήνη ωραία ας πούμε, με ένα λουλούδι. Αυτό είναι πιο εύκολο από το να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο που θα θέλεις να στο ανταποδώσει κιόλας.  Ναι εκεί γιατί; Γιατί εκεί υπάρχει όλη η σαβούρα τον επινοημάτων που λέει και ο Πεσσόα. Οι θεσμοί, η ηθική, ο γάμος και όλες αυτές οι ιστορίες, οι οποίες οδηγούν τον έρωτα σε αφύσικη κατάσταση. Τι πιο ωραίο πράγμα από το να ερωτευθούν δυο άνθρωποι; Γιατί πρέπει ντε και καλά να δεσμεύονται και να ορκίζονται ο ένας στον άλλον αιώνια πίστη και αγάπη. Γιατί να λέμε ψέματα; Όταν όμως ο έρωτας είναι πραγματικός έρωτας, μεταξύ δυο ανθρώπων ας πούμε που έχουν να προσφέρουν ο ένας στον άλλο, τότε ποτέ δε καταστρέφεται και ποτέ μα ποτέ δε λήγει δραματικά, ποτέ.   Η δική σας γενιά είναι δυστυχέστερη από τη δική μου. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε βία στο σώμα μας. Εσάς σας κάνει λοβοτομή. Προσπαθεί να σκοτώσει τη ψυχή σας και το μυαλό σας, αυτό κάνει. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να υπάρξεις σαν άνθρωπος παραμόνον με τη συμμετοχή σου στα κοινά, στο ιστορικό γίγνεσθαι της εποχής σου ας πούμε, μέσα στα προβλήματα, αλλιώς τι είσαι, δεν είσαι τίποτα. Στην εποχή που ζούμε, δηλαδή τώρα, τι θα κάνατε εσείς; Μα αυτό το αναρωτιέμαι και εγώ. Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ. Τι θα έκανα; Δε μπορώ να σου απαντήσω. Άμα δε ζούμε γιατί περιμένουμε; Τι περιμένουμε; Κάθε ηλιοβασίλεμα είναι ένα βήμα προς το θάνατο, πουθενά αλλού. Είμαστε όλοι μελλοθάνατοι με ημερομηνία λήξεως, απλώς δεν ξέρουμε το timing, πότε θα μας έρθει, αυτό είναι. Και εμείς τι κάνουμε ρε; Τι κάνουμε; Άντι να κλάψουμε όταν δύει ο ήλιος, για άλλη μια μέρα που πήγε χαμένη, που δε χαρήκαμε, που δεν ερωτευθήκαμε που δεν απολαύσαμε ας πούμε  τίποτα, λέμε αχ Παναγιά μου έφυγε και αυτή η μέρα.   Ποια είναι η λύση αν μπορεί να ειπωθεί με μια λέξη.  Να ξαναβρούμε τους δρόμους της αγάπης, των ωραίων συναισθημάτων και του έρωτα, να κατανοήσουμε τους ανθρώπους, να δούμε το διπλανό μας. Πως το λέει ο Ελύτης; Πιο είναι το πιο σίγουρο, το αλάθητο μιας μαργαρίτας που κάθε άνοιξη ανθίζει και αναπτύσσεται κτλ ή η ανθρώπινη μοίρα; Το αλάθητο μιας μαργαρίτας. Την ανθρώπινη μοίρα εμείς την καθορίζουμε. Πρέπει λοιπόν ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί να αφυπνιστούμε, να αποκτήσουμε τη συνείδηση της εποχής μας και κυρίως να ξανααποκτήσουμε τις αξίες της ζωής μας. Αλλιώς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τίποτα δε μπορεί να επαναφέρει ένα πολιτισμό ανθρώπινο, έναν πολιτισμό αγάπης, χαράς, ευτυχίας, ηδονής, έρωτα κτλ, παρα μονάχα η συνείδηση των ανθρώπων, η κατανόηση των αξιών της ζωής. Και η κατανόηση ότι αυτό το δώρο που τους δόθηκε και ονομάζεται ζωή πρέπει να το ζήσουν και πρέπει να το ζήσουν ευτυχισμένοι όλοι οι άνθρωποι.

 

Resist Greece

    βίντεο αλληλεγγύης από τη Τουρκία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα

Στον ύπνο μου απόψε είδα πάλι
πως ήμουνα λέει σοφός
οι άνθρωποι γύρω χορτάτοι
κοιτούσαν και βλέπανε πως
κυλούσε γλυκά η ζωή τους
αφέντες κακό πουθενά
χιλιάδες παιδιά στα ποτάμια
ψαρεύανε φως στα νερά

Στον ύπνο μου απόψε είδα πάλι
πως ήμουνα λέει σωστός
πως δεν τραγουδούσα μονάχος
κι ο φόβος φευγάτος κι αυτός
δεν είχαν αξία τα λόγια
δεν είχε ο Ιούδας φιλιά
και το πιο περίεργο απ’ όλα
φωλιά η βουλή για πουλιά

Ν.Α

δε βαρέθηκες να κοιτάς? η ανημπόρια σου ταξιδεύει πολιτείες και τις βυθίζει ολάκερες στην αμάθεια και την απανθρωπιά γιατί περί απανθρωπιάς πρόκειται  στέκεσαι μπροστά! ακούς! ακούς τα πάντα βλέπεις! βλέπεις τα πάντα μα δεν αντιδράς όχι δεν αντιδράς πώς μπορείς ξύπνα! ξύπνα μ΄ακούς? κάποιον σκοτώνουν κάποιον σκοτώνουν μπροστά σου είναι η ψυχή του εκείνη που θα περάσει σε λίγα λεπτά ανάμεσα από τα πόδια σου διωγμένη από το κόσμο τούτο δε θα μιλήσω για το φασισμό δε θα μιλήσω για τη χρυσή αυγή δε θα μιλήσω για τους ηλιθίους θα μιλήσω μοναχά για σένα για σένα που δεν αντέδρασες θα μιλήσω για σένα που νόμισες πως ο θάνατός του δε σε αφορά θα μιλήσω μοναχά για σένα για σένα που όταν σκοτώνουν τα όνειρα αδιαφορείς θα μιλήσω για σένα που όταν κοιτάς το φεγγάρι δεν αισθάνεσαι τίποτα καιρός να αρχίσεις να μετράς να μετράς τα όνειρα και τις ψυχές που δολοφονούνται σε τούτο τον τόπο καιρός να αντιδράσεις καιρός να λέγεσαι δικαίως άνθρωπος

N.A

είναι μια από αυτές τις στιγμές που το γράψιμο φαντάζει περιττό μετά από ένα θάνατο τι λόγια ταιριάζουν μετά από μια δολοφονία μόνο κραυγές μπορούν να βγάζουν οι λέξεις που μοιάζουν με το ζόρι να μπαίνουν σε προτάσεις δε ξέρω πια τι να πω δε ξέρω πια σε τι να πιστέψω είναι σχεδόν τραγελαφικό  σήμερα το βράδυ προσπαθούσα να πείσω ένα φίλο πώς μπορούμε να κάνουμε αυτό το κόσμο πιο όμορφο πως μπορούμε επιτέλους να φτιάξουμε μια κοινωνία ανθρώπινη μια κοινωνία ίδια με εκείνη που τόσες φορές έχουμε δει στα όνειρά μας γιατί πια η διαφορά ονείρου και πραγματικότητας τον ρώτησα η απάντηση δεν άργησε να φτάσει ήρθε ακριβώς έπειτα από τον ερχομό των γεγονότων ακολούθησε μισή ώρα εξοντωτικής σιωπής ένα πτώμα, μου απαντάει αυτή είναι η διαφορά ένα πτώμα μια ψυχή που δεν ονειρεύεται πια

Τόσα τριαντάφυλλα
Τα `καψε το χιόνι
Αχ αυτή η άνοιξη
Με ματώνει

Λοίζος Μάνος

Πετάξτε το κράτος έξω από τα σχολεία και ανοίξτε τις πόρτες τους στην κοινωνία

από το facebook/Alexandros Megas

Αντί να κάνετε μια σκέτη απεργία με κίνδυνο να καταρρεύσει και να γίνετε για μια ακόμη φορά βορά στον κοινωνικό αυτοματισμό, ελάτε σε συζήτηση με τους μαθητές σας και καταλάβετε από κοινού τα σχολεία.

Προκηρύξτε φυσικά απεργία, μην σας πουν ότι κρύβεστε πίσω από τις καταλήψεις, αλλά κρατήστε τα σχολεία ανοικτά κάνοντας αντιμαθήματα χωρίς βαθμολογίες και ανταγωνισμούς με βάση τη μόρφωση και τη καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, συζητήσεις με τα παιδιά και τους γονείς τους, εκδηλώσεις, ανοικτές καθημερινές συνελεύσεις.

Πετάξτε το κράτος έξω από τα σχολεία και ανοίξτε τις πόρτες τους στη κοινωνία, την αλληλεγγύη την αλληλοβοήθεια. Δείτε ανάλογα παραδείγματα (πχ ΕΡΤ) και πράξτε. Είναι μια από τις σπάνιες ευκαιρίες να υπάρξει πραγματική αλληλεγγύη στον αγώνα σας από γονείς και μαθητές.

Ξεκινήστε να μαθαίνετε κι εσείς μαζί με τα παιδιά και τους γονείς τους την αξία της οριζοντιότητας, της αλληλοβοήθειας, της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας. Δημιουργήστε τις βάσεις για τα αυριανά ελευθεριακά σχολεία.

Το κράτος δεν είναι τίποτα, εμείς είμαστε τα πάντα!

αναδημοσιευσηhttp://dikaex.blogspot.com/2013/09/blog-post_2056.html

Κάποιοι θα νικήσουμε, κάποιοι έχουμε ήδη νικήσει.

Ένα κείμενο με αφορμή όσα γίνονται

-αλλά κυρίως όσα δεν γίνονται-

στο χώρο της εκπαίδευσης.

Αντιγράψτε/Διαδώστε/Μοιράστε.

Ευχαριστώ.

Κάποιοι θα νικήσουμε, κάποιοι έχουμε ήδη νικήσει.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2013,
μέσω του κεντρικού τους συνδικαλιστικού οργάνου (ΟΛΜΕ),
οι εκπαιδευτικοί όλης της Ελλάδας αποφάσισαν να προχωρήσουν σε απεργία διαρκείας,
ως απάντηση σε μία σειρά από απολύσεις, περικοπές και μέτρα
που τον τελευταίο καιρό έχουν αναγγελθεί από την κυβέρνηση της χώρας
στον τομέα της εκπαίδευσης.
Εν αρχή ην ο φόβος.
Ο φόβος μου και ο φόβος σου, ότι αυτός ο αγώνας “μάλλον θα είναι χαμένος”. Ας
ξεκολλήσουμε -λέω γω συνάδελφε- από τον κοινό μας φόβο, ας τον δούμε κατάματα, έτσι
για να φανεί ξεκάθαρα πόσο κάλπικος και πόσο εγωιστικός είναι. Aς ξεκινήσουμε να του
πετάμε και καμιά πέτρα, μήπως και τον ξορκίσουμε.
Γιατί, θυμήσου, κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος, χαμένος είναι μόνο ο αγώνας που δεν
έγινε, χαμένος είναι μόνο αυτός που δεν έψαξε τριγύρω του τους συντρόφους, τους
συνοδοιπόρους, τους συναγωνιστές, χαμένος είναι όποιος δεν ζήτησε και δεν πολέμησε για
την αλληλεγγύη, αυτός που προτίμησε τη μοναξιά από τα ρίσκα. Χαμένος είναι όποιος δε
δοκίμασε τον αγώνα, τον ιδρώτα και την αξιοπρέπεια. Χαμένος είναι όποιος δε δοκίμασε τη
ζωή. Χαμένος είναι ο μόνος του.
Ας σταθούμε δίπλα στον εαυτό μας. Ας πολεμήσουμε το φόβο.
Γιατί όταν τα ψάχνεις, έτσι απλά και έτσι ξαφνικά, τί να κάνουμε ρε συ έτσι είναι, η
αλληλεγγύη και η συλλογική αξιοπρέπεια εμφανίζονται μπροστά σου. Τί νόμιζες δηλαδή,
ότι είσαι εσύ ο μόνος στον πλανήτη που θα ' θελε καλύτερες συνθήκες για εσένα,
καλύτερα σχολεία για τα παιδιά, καλύτερες κοινωνίες για όλους; Όταν τα ψάξεις -σου λέω
και γω και όλες οι ιστορίες που μιλάνε για συλλογικούς αγώνες- όταν τα ψάξεις λοιπόν,
αυτά εμφανίζονται μπροστά σου. Το έμπιστο βλέμμα της συναδέλφου, ότι ναι ρε πούστη
μου θα τα καταφέρουμε, το σκούντηγμα του συναδέλφου ότι μην αγχώνεσαι είμαστε κι
άλλοι και θάρθουν κι άλλοι πιο πολλοί, το SMS του μαθητή ότι thame ki egw ekei min
anisixeis. Αφού τους το ζητήσεις όμως, ακούς;
Η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η εμπιστοσύνη είναι εκεί. Και θα βρεθούν μπροστά
σου, μόλις εσύ κάνεις το πρώτο βήμα. Μόλις εσύ τραβήξεις προς την πλευρά τους, θα
'ρθούνε να σου κάνουνε παρέα. Αλλά εσύ να πας - μη στείλεις άλλους. Πολλές φορές, κι
εσύ και γω, θυμήσου, στείλαμε άλλους για τα δικά μας δικαιώματα. Και τους είδαμε να τα
κάνουνε κολιέ τα δικαιώματά μας και να τα ξεπουλάνε. Και φταίγαμε κι εμείς γι' αυτό. Αυτό
μη το ξεχάσεις.
Ας σταθούμε απέναντι στα λάθη μας.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά
χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει
χαμπάρι και μια ωραία πρωία -
μεσούντος κάποιου Ιουλίου-βγήκαν στις
πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«δώστε τη χούντα στο λαό».
(Μ. Αναγνωστάκης)
Ας απεργήσουμε. Ας σταθούμε δίπλα στους συναδέλφους μας.
Αυτούς τους συναδέλφους, που είναι τόσο αλλοπρόσαλλοι και ώρες ώρες τόσο
διαφορετικοί από εσένα - και άλλο τόσο από μένα. Που άλλος ακούει Βανδή και άλλος
Ωχρά Σπειροχαίτη, άλλος τσιτσίδι στα Κουφονήσια κι άλλος με δίκλινο στη Σαντορίνη,
άλλος τα βράδια του με δυο παιδιά και άλλος με δυο ουίσκια.
Γιατί, πέρα από τις διαφορές μας, έχουμε ένα κοινό - και λέω να το κάνουμε σημαία μας.
Κοινό είναι αυτό που ενώνει. Οι άπειρες μεμονωμένες σκέψεις ότι κάθε μαθητής και κάθε
μαθήτρια σε αυτό τον τόπο, κάθε παιδί σε όλο τον πλανήτη εδώ που τα λέμε, αξίζουν
πολλά περισσότερα από όσα ψίχουλα θέλουν να τους αφήσουν οι σύγχρονοι και κατά
τόπους οικονομολόγοι άρχοντες. Ότι τα παιδιά μας αξίζουν πολλά περισσότερα από όσα
χωράνε οι γαμημένοι τους οι ισολογισμοί, οι οικονομικοί προϋπολογισμοί και τα
διαγράμματα.
Αρκετά ρε μαλάκες
Με την κονόμα
Μας γαμήσατε
(Lost Bodies)
Γιατί ας μην κρυβόμαστε, ας το βροντοφωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε, ας το
ουρλιάξουμε εν τέλει, ότι αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο τα εργασιακά μας δικαιώματα,
αφορά τα δικαιώματα των μαθητών μας, αφορά τα δικαιώματα όλων των των παιδιών σε
δωρεάν και ανθρώπινη παιδεία. Αφορά τα δικαιώματα των ανθρώπων που μεθαύριο αυτοί,
και όχι εμείς θα είναι οι ενήλικοι -εμείς θα είμαστε οι γέροντες (ή οι πεθαμένοι)-, τα
δικαιώματα ένα μάτσο ανθρώπων που καλά-καλά ακόμα δεν ξέρουν τί πα' να πει δικαίωμα,
πόσο μάλλον εργασιακό. Πόσο μάλλον ανθρώπινο.
Ας σταθούμε δίπλα στους μαθητές μας.
Και είναι ένας αγώνας που δεν αφορά μόνο το Β3 -που δεν έχει χημικό. Είναι ένας αγώνας

που αφορά όλους εμάς τους αμέτρητους που βρίσκονται “από κάτω”. Τους ανέργους, τους
μετανάστες, τις γυναίκες, τους με μπλοκάκι, τους κι άλλους ανέργους, τους συνταξιούχους
- και ένα σωρό ακόμα. Γιατί, το ξέρεις καλά και το ξέρω κι εγώ, ότι υπάρχουν τριγύρω μας
και άνθρωποι και συλλογικότητες και σωματεία που το πρώτο σύνθημα είναι αυτό που
περιμένουν. Δεν είναι λίγοι. Που έναν εργασιακό κλάδο ανυπομονούν να δουν για να
ακολουθήσουν. Ένα τσαμπουκαλεμένο σκύλο να βγει και να γαβγίσει “ΟΧΙ”.
Έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
(Τ. Λειβαδίτης)
Ας σταθούμε δίπλα στους συνανθρώπους μας.
Γιατί εν τέλει πάλι στο φόβο γυρνάμε. Στο φόβο μου και στο φόβο σου, ότι αυτός ο
αγώνας “μάλλον θα είναι χαμένος”. Ας ξεκολλήσουμε -λέω γω συνάδελφε- από τον κοινό
μας φόβο, ας τον δούμε κατάματα, έτσι για να φανεί ξεκάθαρα πόσο κάλπικος και πόσο
εγωιστικός είναι. Aς ξεκινήσουμε να του πετάμε καμιά πέτρα μήπως και τον ξορκίσουμε.
Γιατί, θυμήσου, κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος, χαμένος είναι μόνο ο αγώνας που δεν
έγινε, χαμένος είναι μόνο αυτός που δεν έψαξε τριγύρω του, τους συντρόφους, τους
συνοδοιπόρους και τους συναγωνιστές, χαμένος είναι όποιος δεν ζήτησε και δεν πολέμησε
για την αλληλεγγύη, αυτός που προτίμησε τη μοναξιά από τα ρίσκα. Χαμένος είναι όποιος
δε δοκίμασε τον αγώνα, τον ιδρώτα, την αξιοπρέπεια. Χαμένος είναι όποιος δε δοκίμασε τη
ζωή. Χαμένος είναι ο μόνος του.
Ας σταθούμε δίπλα στη ζωή.
Ας απεργήσουμε τώρα .         

                                                                      


πηγηhttp://didaskw.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html

Η.Π.Α Ένα παιδί που βιάστηκε να μεγαλώσει

Είναι ένα παιδί που βιάστηκε να μεγαλώσει. Αυτό μου απάντησε μια φίλη μετανάστρια από την Πολωνία, η οποία ζει δέκα και πλέον χρόνια στη Νέα Υόρκη, όταν τη ρώτησα πια η άποψή της για την εμμονή του Ομπάμα να εισβάλει στην Συρία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια χώρα με ελάχιστη ιστορία. Γεγονός που κάνει ακόμα πιο ακατανόητη την τάση των κατοίκων της να ξεχνούν. Να ξεχνούν τι δυστυχία έχουν προκαλέσει τέτοιες επεμβάσεις στο παρελθόν Να ξεχνούν πόσο αναποτελεσματικές ήταν. Να ξεχνούν πως θα πολεμήσουν στο πλευρό αυτών που κάποτε καταδίκασαν ως τρομοκράτες. Ένα ανώριμο παιδί που μοιάζει να τρέφει συνέχεια τις ιμπεριαλιστικές του τάσεις ανακαλύπτοντας πάντα αφορμές αλλά όχι γεγονότα. Και όπως κάνεις συνήθως ένα παιδί που όταν θέλει να κάνει μια αταξία ζήτα πάντα την άδεια των γονιών του ξέροντας ήδη ότι αυτοί το πιο πιθανό είναι να αρνηθούν, έτσι και ο Ομπάμα ψάχνει άλλα παιδιά έρμαια των συμφερόντων, περιμένοντας την απάντηση του ΟΗΕ Αδυνατώ να προβώ σε μια ανάλυση παρομοίων επεμβάσεων των Ηνωμένων Πολιτειών σε πολέμους  στο παρελθόν, καθώς οι γνώσεις μου είναι μάλλον ανεπαρκείς μπροστά σε τόσο μεγάλα συμφέροντα και πόσο μάλλον όταν το κύριο θέμα συζήτησης είναι η Μέση Ανατολή. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι παρόμοιες επεμβάσεις όπως αυτή του ΝΑΤΟ (είναι γνωστή η τεράστια επιρροή της Ουάσιγκτον στις αποφάσεις) στη Γιουγκοσλαβία το 1994, κάθε άλλο παρά απέτρεψαν τη αιματοχυσία. Αντίθετα οι καταστροφές ήταν ανυπολόγιστες. Κανείς δε σώζει ανθρώπους που αλληλοσφάζονται βάζοντας τους το πιστόλι στο κρόταφο. Κάνεις δε σταματά ένα πόλεμο δίνοντας στους στρατιώτες περισσότερα όπλα. Όποια μεριά και αν νικήσει πάλι χαμένη θα είναι, αφού θα έχει θερίσει στο πέρασμά της οτιδήποτε το ανθρώπινο. Αν λοιπόν η απόφαση παρθεί μην ελπίζετε σε θαύματα. Η σφαγή θα συνεχιστεί, όπως γίνεται πάντα. Με μόνη διαφορά ότι τώρα θα υπάρχει ένα μεγάλο παιδί που θα επιτηρεί και θα θαυμάζει τα κατορθώματα του.