Ν.Α

απόσπασμα απο συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου Πρέπει να ξαναβρούμε τις αξίες τις ζωής μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό το δώρο που το λέμε ζωή και που μας χαρίζεται άπαξ πρέπει να το ζήσουμε ρε παιδί μου. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε κοινότητες μικρές, στην άμεση δημοκρατία, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να κοιτιούνται στα μάτια, να κατανοεί ο ένας τον άλλο, να δέχεται τη διαφορετικότητα του, να δέχεται τα όρια  της ελευθερίας του, να ξαναβρούμε την τρυφερότητα, τον έρωτα, το συναίσθημα, την αισθητική μας, την παιδεία μας, να επικοινωνήσουμε με τη φύση και τους ανθρώπους.   Το σύστημα δεν ανατρέπεται. Αν ανατραπεί θα σημαίνει πυρηνικό πόλεμο. Δε γίνονται τέτοιες ανατροπές, αυτά είναι θεωρητικά πράγματα. Το σύστημα σπάει κομμάτια, να πούμε. Να σπάσουμε τα μεγάλα μεγέθη. Να μπορούμε να ανταμώσουμε ξανά σαν άνθρωποι, να κουβεντιάσουμε και να δούμε τι αξίζει στη ζωή. Η πραγματική ζωή είναι ο έρωτας, είναι η φιλία, είναι η ησυχία, είναι το καλό υγιεινό φαγητό είναι το υγιεινό περιβάλλον, είναι η τρυφερότητα μας με τη φύση με τα λουλούδια τα ζώα με τους ανθρώπους, η κατανόηση προς τους άλλους ανθρώπους. Πως θα ξεφύγουμε μέσα από αυτή τη βαρβαρότητα; Μέσα στην ιστορία οι μόνοι επαναστάτες, οραματιστές που έσωσαν την αθωότητά τους είναι αυτοί που δεν έγιναν εξουσία, ο Γκεβάρα και ο Χριστός και μερικοί άλλοι. Αυτοί που έγιναν εξουσία έγιναν καθίκια του κερατά. Γι' αυτό σου λέω η επανάσταση είναι κάτι βαθύτερο, η επανάσταση είναι παιδεία, είναι συναίσθημα, είναι όνειρο, είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι όλα τα όμορφα συναισθήματα. Η επανάσταση δεν έχει καμία σχέση με τη βία, ούτε με την εξουσία. Εγώ είμαι εναντίον και της βίας και της εξουσίας, γιατί πιστεύω πως ούτε η μια ούτε η άλλη οδηγούν πουθενά. Ο σιγουρότερος δρόμος για να βιώσει ένας άνθρωπος και να μπορέσει να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος, είναι ο δρόμος της αγάπης, του έρωτα, των καλών συναισθημάτων, της κατανόησης, της αναγνώρισης της διαφορετικότητας, της ελευθερίας και του σεβασμού του άλλου. Ο έρωτας είναι η μεγάλη ρίζα από την οποία μπορεί να στηριχθεί και να ποτιστεί ένας άνθρωπος με πολιτισμό. Όταν μιλάω για τον έρωτα δε μιλάω για το σεξ, μιλάω για τον έρωτα. Ερωτευμένος μπορεί να είσαι με ότι θέλεις, με ότι αγαπάς, με ότι σε συγκινεί, με ένα ηλιοβασίλεμα, με μια σελήνη ωραία ας πούμε, με ένα λουλούδι. Αυτό είναι πιο εύκολο από το να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο που θα θέλεις να στο ανταποδώσει κιόλας.  Ναι εκεί γιατί; Γιατί εκεί υπάρχει όλη η σαβούρα τον επινοημάτων που λέει και ο Πεσσόα. Οι θεσμοί, η ηθική, ο γάμος και όλες αυτές οι ιστορίες, οι οποίες οδηγούν τον έρωτα σε αφύσικη κατάσταση. Τι πιο ωραίο πράγμα από το να ερωτευθούν δυο άνθρωποι; Γιατί πρέπει ντε και καλά να δεσμεύονται και να ορκίζονται ο ένας στον άλλον αιώνια πίστη και αγάπη. Γιατί να λέμε ψέματα; Όταν όμως ο έρωτας είναι πραγματικός έρωτας, μεταξύ δυο ανθρώπων ας πούμε που έχουν να προσφέρουν ο ένας στον άλλο, τότε ποτέ δε καταστρέφεται και ποτέ μα ποτέ δε λήγει δραματικά, ποτέ.   Η δική σας γενιά είναι δυστυχέστερη από τη δική μου. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε βία στο σώμα μας. Εσάς σας κάνει λοβοτομή. Προσπαθεί να σκοτώσει τη ψυχή σας και το μυαλό σας, αυτό κάνει. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να υπάρξεις σαν άνθρωπος παραμόνον με τη συμμετοχή σου στα κοινά, στο ιστορικό γίγνεσθαι της εποχής σου ας πούμε, μέσα στα προβλήματα, αλλιώς τι είσαι, δεν είσαι τίποτα. Στην εποχή που ζούμε, δηλαδή τώρα, τι θα κάνατε εσείς; Μα αυτό το αναρωτιέμαι και εγώ. Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ. Τι θα έκανα; Δε μπορώ να σου απαντήσω. Άμα δε ζούμε γιατί περιμένουμε; Τι περιμένουμε; Κάθε ηλιοβασίλεμα είναι ένα βήμα προς το θάνατο, πουθενά αλλού. Είμαστε όλοι μελλοθάνατοι με ημερομηνία λήξεως, απλώς δεν ξέρουμε το timing, πότε θα μας έρθει, αυτό είναι. Και εμείς τι κάνουμε ρε; Τι κάνουμε; Άντι να κλάψουμε όταν δύει ο ήλιος, για άλλη μια μέρα που πήγε χαμένη, που δε χαρήκαμε, που δεν ερωτευθήκαμε που δεν απολαύσαμε ας πούμε  τίποτα, λέμε αχ Παναγιά μου έφυγε και αυτή η μέρα.   Ποια είναι η λύση αν μπορεί να ειπωθεί με μια λέξη.  Να ξαναβρούμε τους δρόμους της αγάπης, των ωραίων συναισθημάτων και του έρωτα, να κατανοήσουμε τους ανθρώπους, να δούμε το διπλανό μας. Πως το λέει ο Ελύτης; Πιο είναι το πιο σίγουρο, το αλάθητο μιας μαργαρίτας που κάθε άνοιξη ανθίζει και αναπτύσσεται κτλ ή η ανθρώπινη μοίρα; Το αλάθητο μιας μαργαρίτας. Την ανθρώπινη μοίρα εμείς την καθορίζουμε. Πρέπει λοιπόν ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί να αφυπνιστούμε, να αποκτήσουμε τη συνείδηση της εποχής μας και κυρίως να ξανααποκτήσουμε τις αξίες της ζωής μας. Αλλιώς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τίποτα δε μπορεί να επαναφέρει ένα πολιτισμό ανθρώπινο, έναν πολιτισμό αγάπης, χαράς, ευτυχίας, ηδονής, έρωτα κτλ, παρα μονάχα η συνείδηση των ανθρώπων, η κατανόηση των αξιών της ζωής. Και η κατανόηση ότι αυτό το δώρο που τους δόθηκε και ονομάζεται ζωή πρέπει να το ζήσουν και πρέπει να το ζήσουν ευτυχισμένοι όλοι οι άνθρωποι.