|
είναι μια από αυτές τις στιγμές που το γράψιμο φαντάζει περιττό μετά από ένα θάνατο τι λόγια ταιριάζουν μετά από μια δολοφονία μόνο κραυγές μπορούν να βγάζουν οι λέξεις που μοιάζουν με το ζόρι να μπαίνουν σε προτάσεις
δε ξέρω πια τι να πω δε ξέρω πια σε τι να πιστέψω
είναι σχεδόν τραγελαφικό
σήμερα το βράδυ προσπαθούσα να πείσω ένα φίλο πώς μπορούμε να κάνουμε αυτό το κόσμο πιο όμορφο πως μπορούμε επιτέλους να φτιάξουμε μια κοινωνία ανθρώπινη μια κοινωνία ίδια με εκείνη που τόσες φορές έχουμε δει στα όνειρά μας
γιατί πια η διαφορά ονείρου και πραγματικότητας τον ρώτησα
η απάντηση δεν άργησε να φτάσει ήρθε ακριβώς έπειτα από τον ερχομό των γεγονότων
ακολούθησε μισή ώρα εξοντωτικής σιωπής
ένα πτώμα, μου απαντάει αυτή είναι η διαφορά ένα πτώμα μια ψυχή που δεν ονειρεύεται πια
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου