αναδημοσίευση κειμένου απο το έντυπο ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΗ ΒΑΣΤΙΛΛΗ [ΦΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ], τεύχος 4, δεκέμβρης 2012

ημερολόγιο φυλακής

11/09/2012

Στη φυλακή μπορείς να καταλάβεις τις δύο διαστάσεις της ύπαρξης. Τη μία, την ανθρώπινη, αυτή που σκοτεινιάζει βλέποντας τους γκρι τοίχους. Αυτή που καταλαβαίνει πως υπάρχει και κινείται μέσα σε ένα τάφο για ζωντανούς. Ούτε καν ζωντανούς. Αυτή που λέει: τι άλλο θα κάνετε ρε καθάρματα για να επιβεβαιώσετε ότι έχουμε δίκαιο; Ότι οι αγώνες μας έχουν λόγο πραγματικό. Υλικό όσο και τα ντουβάρια σας. Αυτή τη διάσταση της ύπαρξης που αναρωτιέται: πόσο ακόμα άραγε; Αυτή που σκέφτεται: με κράτος δικαίου το πολύ ως τη δίκη. Αυτή που λέει ποιό κράτος δικαίου; Και τι σε νοιάζει εσένα το κράτος δικαίου. Αυτή που λέει σκάσε και κολύμπα. Αυτή τη διάσταση που φαντάζεται να αγγίζει αγαπημένα πρόσωπα. Αυτή τη διασταση που τώρα βουρκώνει. Όμως υπάρχει και η διάσταση που εξίσου ανθρώπινη τοποθετεί την ύπαρξη, όχι μόνο στα προσωπικά αδιέξοδα της φυλακής, αλλά μέσα στην ιστορία που λέει: είμαι κομμάτι της ιστορίας καιότι ζω το ίδιο. Που λέει: είμαστε οι στερημένες αισθήσεις μας αλλά πάνω από όλα είμαστε ο Αγώνας μας. Και ό,τι αφήνει αυτός πίσω. Ό,τι αυτός γενναιόδωρα χαρίζει στην αθρωπότητα. Η πρώτη ιδιότητα κουρνιάζει μέσα σε μια απειλητική παρένθεση και μόνο η δεύτερη μπορεί να την κρατήση ζωντανή.

Βράδυ

Η Δομοκός, δηλαδή η φυλακή Δομοκού και συγκεκριμένα η πτέρυγα μου, είναι μια εγκληματική Βαβέλ, όμως δεν επέρχεται το χάος. Τα ελληνικά και τα ρώσικα παρότι οι διάφορες ᾽᾽εθνικές μειονότητες᾽᾽ δικαιούνται να μιλάνε μεταξύ τους η κάθε μια στη γλώσσα της. Μου φαίνεται πως έχει αρχίσει να δημιουργείται μια συγκριτική (από το συγκερνάω)διάλεκτος. Ας πούμε για παράδειγμα, η κυρίαρχη βρισιά το ᾽᾽πούστη-μούτη᾽᾽ που σημαίνει σκατόπουστας και προκύπτει από το ελληνικοτατόν πούστη, που ώς γνωστό, πέρα από δηλωτικό του ομοφυλόφιλου σεξουαλικού προσανατολισμού, χρησιμοποιείται για να επισημάνει τη χαμηλή ηθική ποιότητα του ανθρώπου που χαρακτηρίζει. Το μούτι είναι αλβανική λέξη και σημαίνει σκατό. Έχουμε λοιπόν τη σύνθεση των λέξεων ᾽᾽πούστη-μούτη᾽᾽όπου μας δίνει το πούστη-μούτη. Τουτέστιν τα σκατόπουστα.

12-09-2012

Έξω αστράφτει. Έχει βαριά σύννεφα. Μυρίζει η αποστειρωμένη καταιγίδα που πλησιάζει. Εδώ δεν έχει χώμα. Δεν έχει δέντρα. Δεν έχει πολλἀ πράγματα που να θυμίζουν ζωή. Μόνο ανθρώπους που πηγαίνουν και έρχονται ασταμάτητα κατά μήκος 15 μέτρων ορόφου παίζοντας μονότονα το κομπολόι τους. Και σχεδόν κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλον χαιρετιούνται. Ψυχιατρείο! Το τσιμέντο που τους περικλείει, ρουφάει σιγά σιγά όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και κάθε αγάπη για αυτήν. Η ποινή που εκτίουν οι κρατούμενοι είναι υποτίθεται στερητική της ελευθερίας. Όμως στην πραγματικότητα είναι στερητική τψν αισθήσεων και των συναισθημάτων.

Ποιος νοσηρός νους εφηύρε τη φυλακή; Ξέρω! Δεν ήταν ένας. Σκέφτομαι: είναι το πολιτισμικό υποπροἰόν της κοινωνίας του Κεφαλαίου που στοιβάζει μέσα της το υποπολιτισμένο προίὀν της κοινωνίας του Κεφαλαίου. Μειδιάζω φανερά ικανοποιήμενος με την εξυπνάδα που πέταξα. Όσα χρόνια και να με κλείσουν εδώ πέρα, η σιτουασιονιστική μου παιδεία θα με στοιχειώνει...

Μεσημέρι

Έρχεται ένας αλβανός στο ελί μας. Μιλάει με τους συγκατοίκους για μια ταινία που είχε χτές στο nova. Λέει: Εμένα τέτοιες μου αρέσουν. Με πόλεμο, με πυροβολισμούς, με σκοτωμούς. Εγώ στο μεταξύ είμαι σκυμμένος και εργάζομαι πάνω σε μια νουάρ μεταφορά του Οθέλλο στη σύγχρονη εποχή. Σηκώνω το κεφάλι μου και λέω: μα καλά! Πού χάθηκε ο ρομαντισμός σε αυτήν την φυλακή;!;! Μου λέει: και ταινίς με αγάπη μου αρέσουν αλλά πονάει το καρντιά μου! Σκέφτομαι: αντί να βγώ εγώ από δω μέσα λιγο πιο αρρενωπός, θα βγούν οι υπόλοιποι μετροσέξουαλ.

Απόγευμα

Έβαλα τον Αλβανό συγκάτοικο να διαβάσει Ναζίμ Χικμέτ. Το διάβασε όλο το βιβλίο. Το κοινό βίωμα του εγκλεισμού έκανε το θαύμα του.

Απόγευμα κατά τις εφτά

Επιτέλους ήρθε το mp3. Ανεβαίνω στον φοίνικα (φοίνικας είναι το πάνω κρεβάτι) και ακούω. Πρώτο τραγούδι χειμερινοί κολυμβητές. Πόσο παράταιρη είναι η φωνή του Μπακιρτζή με το όλο κόνσεπτ...

Κάπως γλυκαίνει η ατμόσφαιρα. Κάποτε τελειώνει ο δίσκος. Συνεχίζουμε με Θανάση. Το αερικό. Που να δραπετεύσει κι ο νους ρε Θανάση, αν έχουν κτίσει το σώμα σου; Προτιμώ μια πιο υλική προσέγγιση της απόδρασης. Το βάζω ωστόσο 5-6 φορές ακόμα.

15/09/2012

Κάποιος πρώην κρατούμενος της πτέρυγας που αποφυλακίστηκε πριν μισο χρόνο σκοτώθηκε σε αυτικινητικό. Είναι στο κελί μου οι φίλοι του και το συζητάνε. Ο αλβανός συγκάτοικός μου, αράζει στο κρεβάτι του και παίζει κομπολόι. Κάποια στιγμή λέει: ᾽᾽Στη Κορυτσά είχαμε μια γειτόνισσα που τον γιο της συνεχώς τον έπαιρνε η αστυνομία. Κάποια στιγμή οι γείτονες της λένε: τι γίνεται με το γιο σου και τον συνεχώς τον παίρνει η αστυνομία; Εκείνη τότε είπε: Η αστυνομια ας τον παίρνει. Ο παπάς να μη τον πάρει!᾽᾽ ῎Η αισιοδοξία της αλβανίδας μάνας῎ σκέπτομαι...

16/09/2012

Σήμερα είναι Κυριακή ξενύχτισσα εχθές και σήμερα, ξύπνησα αργά. Παρασκευές και Σάββατα ξενυχτάω. Έτσι για να παριστάνω το μικροαστό. Έξω δεν είχα τέτοιες συνήθειες, αλλά εδώ το βρίσκω διασκεδαστικό. Κάθομαι και βλέπω τηλεόραη μέχρι αργά. Το ρίχνω λίγο έξω βρέ αδερφέ! Τις Κυριακές το πρωί, βάζουν δινατά μουσική. Λαἰκά τραγούδια διάφορων χωρών των Βαλκανίων αναμειγνύονται σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει γειτονιά του Γκύζη.

Τάσος Θεοφίλου, Φυλακές Δομοκού.