για να ετοιμάσουν tortillas, φασόλια και pozol (νερό με αλεύρι καλαμποκιού ) για τους συντρόφους τους, οι οποίοι πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια με τα καλαμπόκια και να κόψουν και να μεταφέρουν ξύλα. Δεδομένου ότι οι μαθητές προετοίμαζαν αυτά τα γεύματα, για πρώτη φορά, άκουσαν τους ήχους των ιθαγενών γλωσσών, όπως τις διαλέκτους Tojobal, Chol, Tzeltal και Tzotzil. Καθώς έτρωγαν, μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους και άρχισαν να κατανοούν, ότι η αίσθηση της αντίστασης προήλθε από τις οικογένειές τους, από την αρχή της παιδικής τους ηλικίας.Το επίκεντρο του προγράμματος των μαθημάτων του πενθήμερου σχολείου ήταν η ελευθερία, σύμφωνα με τους Ζαπατίστας, και οι μαθητές οδηγήθηκαν στο να κατανοήσουν πώς η γη είναι το σπίτι των Ζαπατίστας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μαθήματος. «Νοιάζονται για την Μητέρα Γη, επειδή είναι αυτή που τους δίνει τροφή», εξηγεί ο Μάρκος, ένας φοιτητής από την Αργεντινή. «Στις πόλεις αγοράζουμε τα πάντα σε δοχεία, και δεν γνωρίζουμε καν από πού προέρχονται. Αυτό [το να δημιουργεί κάποιος το φαγητό του] είναι επίσης μέρος της ελευθερίας. "Άλλοι φοιτητές είπαν, ότι η ελευθερία είναι η άσκηση της αυτονομίας, χωρίς τη βοήθεια της κυβέρνησης. Είναι η σκληρή καθημερινή εργασία, που επιτρέπει στους Ζαπατίστας να επιβιώσουν χωρίς την κυβέρνηση και να είναι ελεύθεροι. Η συνοχή, η αντίσταση και η ευθύνη ήταν τα λόγια που επαναλάμβαναν συχνά στην περιγραφή του τρόπου ζωής των Ζαπατίστας."Το να είναι ελεύεθροι σημαίνει να μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιοι πώς θέλουν να ζήσουν", είπε ο Μάρκος."Τι εκπαίδευση θέλουν. Πώς θέλουν να αναθρέψουν τα παιδιά τους.Πώς θέλουν να οργανωθούν. Εμείς πρέπει να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, πρέπει να πηγαίνουμε στο σχολείο που προσφέρει το σύστημα μας και το οποίο αναπαράγει στη συνέχεια το εν λόγω σύστημα - το ίδιο και στο πανεπιστήμιο. Πρέπει να πάρουμε το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που το σύστημα μας προσφέρει και το οποίο δεν καταλαβαίνουμε ", είπε.Κατά τη διάρκεια του σχολείου, ο Τono από τη Βραζιλία έμεινε στο Rosario de Río Blanco στην CaracolLa Realidad, κοντά στην πόλη του Las Margaritas.«Ήταν το καλύτερο σχολείο που έχω πάει σε όλη μου τη ζωή», είπε. Ο Toño και άλλοι μαθητές έμαθαν πώς μια οικογένεια Ζαπατίστας μπορεί να ζήσει ειρηνικά σε κοινότητες όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων υποστηρίζουν το PRI, το κυβερνών Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα, και λαμβάνουν χρήματα από τα σχέδια της κυβέρνησης. "Αλλά αν μια μέρα χάσουν την οικονομική στήριξη της κυβέρνησης τους, δεν θα ξέρουν τι να κάνουν", δήλωσε ο Τοno.O Erwin, ένας φοιτητής από την Cuetzalan, μια μικρή πόλη στη μεξικανική πολιτεία της Πουέμπλα, εργάζεται για την οικοδόμηση της αυτονομίας στην κοινότητα όπου ζει, και ο ίδιος καταλαβαίνει πώς οι Ζαπατίστας χειρίστηκαν τις σχέσεις με τους μη Ζαπατίστας γείτονές τους."Έχουν διαφορές με τους γείτονές τους, αλλά δεν τους αντιμετωπίζουν ως εχθρούς», είπε. «Το σύστημα επηρεάζει αρνητικά την καθημερινή ζωή όλων. Ακόμα και ο στρατός έχει ιθαγενείς που υπηρετούν σε αυτόν. Και αυτό είναι που ο καπιταλισμός θέλει: τα αδέλφια να σκοτώνουν το ένα το άλλο" .Πολλοί θεώρησαν ότι η εκμάθηση του πώς οι Ζαπατίστας ζουν μαζί με άλλους και πώς υιοθετούν μια μη συγκρουσιακή στάση απέναντι σε ανθρώπους, που δεν σκέφτονται σαν κι αυτούς, ήταν ένα απαραίτητο μάθημα. Όσοι δεν είναι Ζαπατίστας μπορούν παρόλο αύτο, να πάνε στην αυτόνομη κλινική των Ζαπατίστας όταν είναι άρρωστοι και θα τους προσφέρουν περίθαλψη και ποτέ δεν θα τους διώξουν". Σε αυτή την ίδια κοινότητα θα χαιρετήσουμε όλους τους ανθρώπους που δεν είναι Ζαπατίστας με αγάπη, γιατί όλοι επηρεάζονται από το σύστημα ... Ο πραγματικός εχθρός είναι ο ίδιος, το σύστημα", δήλωσε ο Έρβιν.Το γεγονός ότι πολλές φορές οι μαθητές δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, με τις οικογένειες που τους φιλοξενούσα, τους δασκάλους και τους κηδεμόνες τους, που ονομάζονταν votanes, δεν ήταν κατ 'ανάγκη ένα πρόβλημα. "Καταλήξαμε σε μια αμοιβαία κατανόηση", δήλωσε η 17χρονη Καμίλα, η οποία είναι φοιτήτρια στο τμήμα Επιστημών και Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Τα κείμενα που της δόθηκαν από το σχολείο των Ζαπατίστας ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά με τα οποία ήταν εξοικειωμένη από το κολέγιο. Η Camila είπε ότι ελπίζει ότι μια δεύτερη τάξη θα προστεθεί στο Escuelita, και ότι, αν κάτι τέτοιο γίνει, ότι ελπίζει να της επιτραπεί να παραστεί. Είπε ότι έμαθε κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε ημερών, πως η αυτονομία υπάρχει και είναι εφικτή.Το μάθημα που επηρέασε περισσότερο την Mónica Olaso από την Ουρουγουάη, ήταν όταν ρώτησε το δάσκαλό της γιατί τους κάλεσαν εδώ και τι αναμένουν, ποιες είναι οι προσδοκίες των Ζαπατίστας από τους μαθητές. Η απάντηση, όπως αφηγείται η Mónica, ήταν, "Ξέρεις, Μόνικα, μια σφαίρα δεν πρόκειται να φτάσει την Ουρουγουάη. Αλλά τα λόγιά μας θα φτάσουν." Επιστρέφει στην πατρίδα της, είπε, με την αποστολή να επιμείνει στην οργάνωση, με την υπομονή που απαιτείται για την υλοποίηση των δεσμεύσεων που κάνουν με τους ανθρώπους στην κοινότητά της.Αισθάνεται επίσης την ευθύνη να γνωστοποιήσει τα μαθήματα που πήρε κοντά στους Ζαπατίστας, τόσο από τα βιβλία που της έδωσαν, όσο και από τις εμπειρίες που βίωσε μαζί τους.
"Οι Ζαπατίστας ήθελαν να τους ακούσουμε, να τους δούμε, να μοιραστούμε μαζί τους τις εμπειρίες τους από τον καθημερινό τους αγώνα. Τώρα, έχουμε μια αποστολή: κάθε ένας από εμάς, σύμφωνα με τους τρόπους και τις θέσεις μας, να συνεχίσει την οργάνωση ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο ζει", δήλωσε η Mónica από την Ουρουγουάη. Ο Τοno, ο οποίος αποτελεί μέρος του Κινήματος Passe Livre στη Βραζιλία, η οποία βοήθησε να οργανώσει τις μαζικές διαδηλώσεις κατά των αυξήσεων των ναύλων νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, συμφώνησε. "Tα αγροτικά κινήματα, τα κινήματα των πόλεων, δεν έχει σημασία ποια από όλα. Πρέπει να μάθουμε πώς να είμαστε πιο αυτόνομοι, και ως εκ τούτου θα είμαστε πιο ελεύθεροι. Θα μπορούμε ακόμη και να ζήσουμε δίπλα και στον ίδιο τον εχθρό μας, γιατί αν είσαι αυτόνομος και ελεύθερος, τότε μπορείς να ζήσεις μαζί τους", είπε.
Ο Alex, ένας φοιτητής από το Σαν Φρανσίσκο,στην Καλιφόρνια, έμεινε στο Caracol La Realidad με τον Τόno κατά τη διάρκεια του σχολείου. Λέει ότι έμαθε την πειθαρχία, την σημασία του να ακούει και τη σημασία που έχει ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό όραμα.Κατά τη γνώμη του, αυτά είναι τα τρία πράγματα που λείπουν από τα κοινωνικά κινήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. "Υπάρχουν δύο κύρια διδάγματα", είπε."Πρώτον, είναι η πειθαρχία για να επιτύχουμε ό,τι λέμε πως θέλουμε να πραγματοποιήσουμε. Δεύτερον είναι η αυτοκριτική και η αξιολόγηση των λαθών μας αλλά και της εκάστοτε νίκης μας." Ανέφερε ότι οι Ζαπατίστας λένε "περπατάμε αργά γιατί πηγαίνουμε μακριά", καθώς εξηγούσε την μακροζωία του κινήματος: Οι Ζαπατίστας έχουν ήδη γιορτάσει 30 χρόνια από την ίδρυση τουEZLN, 20 χρόνια από την ίδρυση των δήμων τους και την προσπάθεια να χτίσουν την αυτονομία τους, και δέκα χρόνια μετά τη δημιουργία της αυτόνομης δομής της διακυβέρνησής τους, τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης. Η μακροπρόθεσμη προοπτική, είπε ο Alex, λείπει στις Ηνωμένες Πολιτείες και γενικότερα στα κινήματα του κόσμου.Εκτός από την οργάνωση της Escuelita, ο EZLN, επίσης, έφερε σε επαφή εκπροσώπους των αυτοχθόνων πληθυσμών από όλο το Μεξικό για να εγκαινιάσει το πρώτο Tata Juan Chávez Alonso, έναΤαξίδι Σεμινάριο.
Στο Πανεπιστήμιο της Γης, στο San Cristóbal de Las Casas στην Τσιάπας, το σεμινάριο ήταν μια συγκέντρωση των μελών των ιθαγενών κοινοτήτων από όλο τον κόσμο. Η τοποθεσία για την οργάνωση του σεμιναρίου ήταν σημαντική, επειδή οι Ζαπατίστας οργανώνονται - όπως και τόσες άλλες αυτόχθονες κοινότητες στην αντίσταση - να υπερασπιστούν τα εδάφη τους από τις απειλές από τις πολυεθνικές εταιρείες, του λαθρεμπορίου των ναρκωτικών και τις κυβερνήσεις. Οι αυτόχθονες συμμετέχοντες μοιράστηκαν τις νίκες τους και τα οργανωτικά λάθη ως έναν τρόπο για τη μέτρηση της δύναμης των ιθαγενών κοινοτήτων που πληρούν το Εθνικό γηγενές Κογκρέσο, αλλά και για όσους δεν ανήκουν σε αυτό.Το συνεχιζόμενο σεμινάριο θα συνεχίσει να συγκαλείται εκ νέου σε διάφορες περιοχές της Αμερικής και έχει ως στόχο να δημιουργήσει μια περιοδεύουσα συζήτηση για τις αυτόχθονες φωνές, ενώ οι Ζαπατίστας έχουν ανακοινώσει ότι θα πραγματοποιήσουν μια δεύτερη Escuelita τον ερχόμενο χειμώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου