Ο καβαλάρης του ουρανού.

Τα χρόνια που περάσανε σ' αφήσανε πληγές
κουβάλαγες το τώρα σου και σ' άλλες εποχές
ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
και γνώρισες τ' απέραντο στον άλλο εαυτό.




γιατί τα όνειρα δε σταματούν πότε όταν συνοδεύονται από πίστη και τόλμη, όσο σκληρά και αν τα αντιμάχονται οι αδαείς.
και χρησιμοποιώ τη λέξη πίστη γιατί τα όνειρα αμφιταλαντεύονται πάντα ανάμεσα στη λογική και το μεταφυσικό μα πάντα το μεταφυσικό υπερνικάει καθώς τα όνειρα οφειλούν να ξεπερνούν τη περιορισμένη διανόηση μας και να στερούνται μορφικής υπόστασης, διαφορετικά παραμένουν μοναχά απομιμήσεις της υπάρχουσας πραγματικότητας και τίποτα παραπάνω.

οι καβαλάρηδες όμως γνωρίζουν πώς να ταξιδεύουν με τα όνειρά τους και αφήνονται ολόκληροι στον απέραντο ωκεανό.