Κάποτε πίστεψαν...

Ν.Α

Κάποτε πίστεψαν πως τα κατάφεραν 
Κάποτε πίστεψαν πως νικηθήκαμε 
Κάποτε πίστεψαν πως χαθήκαμε 
Όμως γελαστήκανε και κλειστήκανε στα δικά τους τα δεσμά 
αυτά της αδικίας και της απανθρωπιάς 
δεν θέλουμε να ζούμε έτσι
δεν θέλουμε πια να συμφωνούμε στην αλλοτρίωση μας
Θέλουμε να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα μας
για την ζωή που εμείς θέλουμε και ζητάμε 
ακόμα και αν όλο αυτό είναι μοναχά ένα όνειρο 
μια ανείπωτη ουτοπία, ακόμα και αν φαντάζει τρέλα
αγωνιζόμαστε 
διότι δεν αρκούμαστε πια στην ζωή που στήσατε για μας
δεν αρκούμαστε σε αυτή τη σαθρή κοινωνία 
και στην ψεύτικη ευτυχία που μας προστάζετε να νιώθουμε 
αφού μπορούμε και διεκδικούμε 
αφού μπορούμε και αγωνιζόμαστε 
αφού μπορούμε ακόμα να ονειρευτούμε 
τίποτα δεν είναι μάταιο 
μόνο ο καιρός θα δειξει ποιος θα είναι πιο δυνατός
εμείς ταζόμαστε μοναχά πρόσφυγες για να μπορέσουμε επιτέλους 
να ονειρευτούμε και να ζήσουμε απαλλαγμένοι από 
σύνορα, κράτη, χρήματα και δογματικές ιδεολογίες,
από θρησκεία και διακρίσεις 
για να μπορέσουμε επιτέλους να είμαστε ελεύθεροι
γιατί όσο και αν προσπαθήσετε το πνεύμα μας δεν φυλακίζεται 
πάντα θα ταξιδεύει και ας παίρνει δρόμους δύσκολους 
και ας παίρνει δρόμους δύσβατους 
ποτέ δεν ησυχάζει