Ξεκινάω

                         Ν.Α

ξεκινάω
επιτέλους ξυπνάω
τριγυρνάω σε μια Αθήνα
ξένη πια στα ξεχασμένα μου μάτια
ξυπνάω αλλά νομίζω πως
ακόμα πλανώμαι
βλέπεις τα τρομαγμένα πρόσωπα βρίσκονται ακόμα
εκεί

τα μικρά παιδιά θυμίζουν κατάκοπους
γέρους
πρόσωπα χλωμά νέοι απελπισμένοι
και μια χώρα που ξέχασε να καταρεύσει
ξεκινάω
επιτέλους ξυπνάω ξανά
ξυπνάω αλλά νομίζω πως ακόμα κοιμάμαι
βλέπεις βρίσκομαι ακόμα να περπατάω σε εκείνο τον
εγωκεντρικό κύκλο από τον οποίο νόμιζα ότι δεν
θα ξεφύγω ποτέ, εκείνη η αμήχανη σιωπή μου προκαλεί ακόμα ρίγη

ξεκινάω
επιτέλους ξυπνάω
τώρα νομίζω πως ξύπνησα
όμως κάτι με κρατά ακόμα πίσω
είναι εκείνη η ταυτότητα
εκείνη η τρομακτική ταυτότητα που
μου έδωσαν όταν θεώρησαν πως γεννήθηκα
Έλληνας, Χ.Ο

περιοριστήκαμε σε μια γη και αναγκαστήκαμε να προστατεύουμε αυτήν
και όχι τους άλλους
χάσαμε τους εαυτούς μας αλλά
αρνηθήκαμε να χάσουμε την αστυνομική μας ταυτότητα
βαρέθηκα πια

ξυπναω
επιτέλους ξυπναω
τώρα πλέον ξυπναω
δεν ακούω πια υπερτροφικές κουβέντες
δεν βλέπω πια τα ναζιστικά φαντάσματα
που κάποτε στοίχειωναν την Βασιλίσσης Σοφίας
τα τείχη έπεσαν

σταματώ
επιτέλους ξύπνησα
αποφάσισα να ζήσω
ήταν τελικά επιλογή μου

σταματάω
και τα όνειρα μου με ξεπερνάνε
όσο υπάρχουν μπορώ και μιλαω
δεν θέλω να κοιμηθώ ξανά.