πένθος

πενθώ
για κείνους που πεθαίνουν σε τέσσερις τοίχους
για κείνους που ξεχάσανε
κι εκείνους που συμβιβαστήκαν

πενθώ
για τα παιδιά που εξαργυρώνουν
το ρούχο της νιότης
για τους βασανιστές και τους ηγεμόνες
όσους καταδιώκουν τη δική τους ελπίδα

πενθώ
για τις γυναίκες που δίνουν μόνον ηδονή
μέσα στη νύχτα που μακραίνει
χωρίς να θαμποφέγγει χάραμα

πενθώ ακόμα
για την ανώφελη θυσία των επιγόνων της φωτιάς
για τις θλιμμένες μέρες των δειλών
το θανάσιμο τίμημα της ήρεμης ζωής

Τόλης Νικηφόρου

το φάντασμα έφυγε πιά και η Αθήνα βυθίστηκε ξανά σε ένα λήθαργο γοητευτικό και λάγνο. Άραγε πότε θα ξυπνήσει αυτή η πόλη ξανά; Αναμένει πάλι ένα φάντασμα ή θα ξυπνήσει οριστικά περικλείοντας τη νέα της ζωή μονάχα με τα όνειρἀ της;

καληνύχτα πολιτεία ονειρεμένη.