03 Ιουνίου 2014

Μανώλης Αναγνωστάκης 

Κάθε πρωί 

Κάθε πρωί 
καταργούμε τα όνειρα 
χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια 
τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο 
κάθε πρωί 
χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους 
οι νύχτες μεγαλωνουν σαν αρμόνικες 
- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά. 

(Ασήμαντες 
απαριθμήσεις 
- Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους. 

Μα πού τελειώνει η μοναξιά; )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου