Και 'συ, φορτωμένος μικρές καταιγίδες απελπισίας, να θες να ταξιδέψεις στους παιδικού σου άδολους δρόμους της επανάστασης – ποιος μαλάκας την έθαψε κάτω από τη διατύπωση «παιδική αρρώστια του κομμουνισμού», δεν ξέρω - να φανταστείς την κοινωνία που θέλεις να φτιάξεις, όχι σαν καμινάδες που ξερνάνε μαύρο καπνό, αλλά σαν πολύχρωμη παιδική χαρά όπου οι άνθρωποι παίζουν, αγαπιούνται, ερωτεύονται…
* * *
Βέβαια, εγώ ο μαλάκας διάβαζα μετά μανίας. Ήθελα να γίνω τέλειος επαναστάτης, βλέπεις. (…) Σκέψου, λέω, ένα επαναστατικό κίνημα που θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο, να απελευθερώσει τον άνθρωπο από κάθε σκλαβιά, εξάρτηση και καταπίεση, να ‘χει τέλος πάντων έναν τόσο μεγάλο ανθρωπιστικό σκοπό και τα γραφτά του να μη συγκινούν τον καλοπροαίρετο άνθρωπο, τι σόι επανάσταση θα κάμει… Ρε συ, για πότε οι κουφάλες μας μετατρέψανε από επαναστάτες σε «πολιτικούς» οπαδούς, ούτε που το πήραμε χαμπάρι…
* * *
Ρε συ, νομίζω πως μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο επαναστάτης, είναι πως μέσα στη διαδρομή του δεν θα χάσει την ανθρώπινη ουσία του, πως θα διαφυλάξει την εσωτερική του πορεία, στην ολοκλήρωσή του σαν ανθρώπου, στο πως δηλαδή αυτός ο μοναχικός και μοναδικός δρόμος δε θα μπει μέσα του, δε θα τον καταχτήσει, σε θα τον μετατρέψει από στοχαστικό σε πιστό, από ευαίσθητο ρομαντικό σε γραφειοκράτη, από ανθρωπιστή σε εχθρό του ανθρώπου και της κοινωνίας, από επαναστάτη σε πολιτικό.Πώς μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις τους βασανιστές σου χωρίς μίσος, πώς μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις τη χλεύη, την προσπάθεια εξευτελισμού σου, τη σαδιστική μανία και αλαζονεία της εξουσίας, χωρίς ψυχικά τραύματα, που λένε, πώς να αντιπαλέψεις για χρόνια ολόκληρα, αν όχι για όλη σου τη ζωή, τη σκόπιμη βία στο σώμα σου και στο μυαλό σου. Θαρρώ πως μονάχα μια βαθιά και μεγάλη αγάπη για τη ζωή μπορεί να σώσει την ανθρώπινη ουσία σου, γιατί όπως η επανάσταση δεν είναι μια πολιτική πράξη αλλά μια βαθιά κοινωνική παιδεία, μια πολύχρωμη ερωτική επικοινωνία με τους ανθρώπους, τη φύση και τα πράγματα, έτσι και ο επαναστάτης δεν μπορεί να είναι ένας πολιτικός άνθρωπος, αλλά ένας άνθρωπος ερωτευμένος…
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;», εκδόσεις "Γράμματα", 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου