τα τρένα δε σταματούν να ταξιδεύουν επιβάτες ανεβαίνουν και κατεβαίνουν συνεχώς πότε κατεβαίνουν όταν το τρένο φτάσει στο τελικό του προορισμό πότε νωρίτερα γιατί αντικρίζουν από τα βρώμικα παράθυρα τη παρακμή και τη εξαθλίωση του κόσμου τούτου πότε πάλι συνεχίζουν ευελπιστώντας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει άλλοι πάλι βαθιά τυχοδιώκτες αδιαφορούν για το προορισμό και κοιτούν πως θα μυηθούν περισσότερο σε αυτό το μυστηριώδες ταξίδι και τέλος εκείνοι οι ανέτοιμοι που δεν αντέχουν να αντιμετωπίσουν το άγνωστο και κατεβαίνουν πριν καλά καλά ανέβουν και είναι πάλι κάποια τρένα που σταματάν απότομα και ποτέ δε φτάνουν το προορισμό τους και αν το τρένο τους σταμάτησε απότομα τότε ίσως το μόνο που χρειάζονται είναι οι αναμνήσεις, εκείνες οι αναμνήσεις που τους εύχομαι να μην ξεθωριάσουν ποτέ και αν το τρένο τους γυρνάει ξανά και ξανά εκεί που τους άφησε και δε βρίσκει κανέναν μη ξεχνάτε έχει και εκείνο τις αναμνήσεις του που αν και λιγοστές μπορούν και κρατούν τη μελαγχολία του μακρυά και όταν αυτό το διάστημα παρέλθει και μελαγχολία τα καταπιεί αποσύρονται και αυτά μαζί με τόσα άλλα σε ένα τόπο ερημικό και ξένο συγχωρέστε το παραλήρημα μου τούτο και αφήστε τη νύχτα να σας καταπιεί σε ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό καλή σας νύχτα