ο λευκός ήλιος

θυμήσου! κάποτε είχες ένα όνειρο!
θυμάμαι ακόμα εκείνο το πρωινό που έλαμπαν τα μάτια σου καθώς το εξιστορούσες.
σπινθηροβόλα μάτια. μάρτυρες μιας ευτυχίας αλλιώτικης.
μάτια που μόλις αντίκρισαν τη πραγματικότητα δεν άντεξαν.
και τώρα αντί να κοιτούν απ' έξω αγναντεύουν αντίθετα.

είδα ένα όνειρο! μου είπες.
είχε χρώματα!
το ξέρω πως τα όνειρα δεν έχουν χρώματα. μη με κοιτάς έτσι!
σε παρακαλώ. αποκρίθηκες.
το όνειρο μου είχε χρώματα.
και ας επιμένουν οι παντογνώστες επιστήμονες.
το όνειρο μου είχε χρώματα.
γιατί ήταν το δικό μου όνειρο!
 ήταν γεμάτο χρώματα. έντονα χρώματα.
άλλα ήταν πιο θερμά και άλλα πιο ψυχρά.
πουθενά δεν κρύωνα.

περπατούσα. περπατούσα ώρες ολόκληρες.
πέρασα μέσα από το κόκκινο δάσος με τα μπλε λουλούδια.
πέρασα μέσα από τα μοβ σοκάκια με τα κίτρινα φώτα.
περπατούσα χωρίς σταματημό.
μου άρεσε αυτός ο καινούργιος κόσμος.

ήταν ένας κόσμος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μας,
ο οποίος όμως την ίδια στιγμή κατέρριπτε κάθε όριο.

συνέχισα να περπατάω.

μέχρι που πέρασα τους κίτρινους και πορτοκαλί λόφους.
όταν πέρασα το μπλε φαράγγι αντίκρισα τον λευκό ήλιο.
από το πιο κοντινό σημείο που θα μπορούσα να βρίσκομαι.
τέτοιο ήλιο δεν είχα αντικρίσει άλλοτε.
ένα φως εξωπραγματικό.
λες και σου χάριζε με μιας τη ζεστασιά του κόσμου ολάκερου.

έφυγα.
έτρεξα να βρω τους ανθρώπους.
όπου και αν ζούσαν θα τους έβρισκα.
έπρεπε να μοιραστώ αυτή τη ζέστη.
έτρεξα.
πέρασα από τόπους μαγικούς.
πέρασα από τόπους ονειρεμένους.
και τελικά τα κατάφερα και έφτασα.

οι άνθρωποι γύρω μου χαμογελούσαν.
τα μάτια τους έλαμπαν.
καθρεφτίζοντας την ίδια ζεστασιά που ο λευκός ήλιος 
μοίραζε απλόχερα.
δε τους είπα τίποτα.
δε χρειαζόταν.
αγκαλιαστήκαμε.

όλοι γνώριζαν.
κανείς δε κόμπαζε.
όλοι ζούσαν ακριβώς έτσι όπως πάντα ονειρεύοντα
ν.

έζησαν όλοι μαζί...
 

.

Με την παράκληση να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα του απεργού πείνας Κώστα Σακκά και την έκκληση σε όλους να πιέσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, δημοσιεύω το δελτίο τύπου της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων:

Μόνη λύση η άμεση απελευθέρωση του Κώστα Σακκά

31 ημέρες τώρα ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο: να εφαρμοστεί ο νόμος που απαγορεύει την προφυλάκιση πέραν των 30 μηνών. 31 ημέρες τώρα τα όργανα της δικαιοσύνης είτε διαπράττουν, είτε καλύπτουν, είτε ανέχονται την πρωτοφανή αυτή παρανομία. Τα πράγματα έφτασαν πια σεοριακό σημείο, η κατάσταση της υγείας του απεργού πείνας είναι κρίσιμη και κάθε λεπτό που περνάει μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Το Συμβούλιο Εφετών, το οποίο αναμένεται να συνεδριάσει τις επόμενες ημέρες, οφείλει να αποφασίσει την αποφυλάκιση του Κώστα Σακκά, αποκαθιστώντας έτσι, έστω και την τελευταία στιγμή, το εις βάρος του δικαστικό πραξικόπημα.

Και όλοι εμείς οφείλουμε αυτές τις στιγμές να σταθούμε στο πλευρό του, αναγνωρίζοντας ότι ο αγώνας που δίνει, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του και με μόνο όπλο το σώμα του, μας αφορά όλους.

Ως Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων

καλούμε όλους και όλες να συμμετάσχουν στη μηχανοκίνητη πορεία που οργανώνει η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Κώστα Σακκά 

προς το Γενικό Κρατικό Νίκαιας την Παρασκευή 5/7 στις 6 μ.μ. και στη συγκέντρωση έξω από το νοσοκομείο στις 7.30 μ.μ.

πηγή http://pitsirikos.net/2013/07/%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B7-%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%B7-%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8E%CF%83/

Ότι δεν έχει ούτε βάρος ούτε μέτρο είναι η περιουσία μου.

Υπάρχουν κυρία μου σε ότι αφορά αυτό τον κόσμο,τρεις διαφορετικές θεωρίες-πως όλα είναι έργο της Τύχης ,πως όλα είναι έργο του Θεού και πως όλα είναι έργο πολλών πραγμάτων που συνδυάζονται ή συγκρούονται.
Σκεφτόμαστε,γενικά,σύμφωνα με την ευαισθησία μας,κι έτσι όλα γίνονται για μας ένα ζήτημα καλού και κακού. εδώ και πολύ καιρό υφίσταμαι κι εγώ ο ίδιος τρομερές συκοφαντίες εξαιτίας αυτής της ερμηνείας.
Φαίνεται ότι ποτέ δεν πέρασε από κανενός το μυαλό πως οι σχέσεις ανάμεσα στα πράγματα
-αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν πράγματα και σχέσεις-παραείναι πολύπλοκες για να τις εξηγήσει
ένας Θεός ή ένας Διάβολος,ή για να τις εξηγήσουν και οι δυο.

Είμαι ο σεληνιακός αφέντης του κάθε ονείρου,ο επίσημος μουσικός της κάθε σιωπής.Θυμάστε τι σκέφτεστε όταν είστε μόνη μπροστά σε ένα απέραντο τοπίο από δέντρα και φεγγαρόφωτο? Δε θυμάστε, γιατί έχετε σκεφτεί εμένα,αλλά,οφείλω να σας πω, δεν υπάρχω στα αλήθεια.Δεν έχω ιδέα αν υπάρχει οτιδήποτε.

Οι αόριστοι πόθοι, οι μάταιες επιθυμίες,η αηδία που προκαλούν τα τετριμμένα, ακόμα κι αν τα αγαπάμε,η ενόχληση από κάτι που δεν ενοχλεί-όλα αυτά είναι έργα δικά μου,που γεννιούνται όταν ,ξαπλωμένος στις όχθες των ποταμών της αβύσσου, σκέφτομαι ότι κι εγώ ο ίδιος δεν ξέρω τίποτα.Και τότε η σκέψη μου κατεβαίνει, σαν γάργαρο κύμα,στις ψυχές των ανθρώπων,κι εκείνοι νιώθουν διαφορετικοί από τον εαυτό τους.

Είμαι το αιώνιο Διαφορετικό,το αιώνιο Αναβληθέν, το Περιττό της Αβύσσου.
Έμεινα έξω από τη δημιουργία. Είμαι ο θεός των κόσμων που υπήρξαν πριν από τον κόσμο
Η παρουσία μου στο σύμπαν είναι παρουσία απρόσκλητου.

Κουβαλάω μέσα μου τις αναμνήσεις πραγμάτων που δεν κατόρθωσαν ποτέ να υπάρξουν, κι όμως ήταν έτοιμα να υπάρξουν.

Η αλήθεια, όμως είναι ότι δεν υπάρχω,ούτε εγώ ούτε τίποτα άλλο.Όλο αυτό το σύμπαν,και τα άλλα σύμπαντα,με τους διάφορους Πλάστες και τους διάφορους Σατανάδες τους-περισσότερο ή λιγότερο τέλειους και εκπαιδευμένους- είναι κενά μέσα στο κενό, μηδενικά που περιστρέφονται,δορυφόροι
την άχρηστη τροχιά του τίποτα......................
Όπως η νύχτα είναι το βασίλειό μου, το όνειρο είναι το κτήμα μου.

...ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΒΑΡΟΣ ΟΥΤΕ ΜΕΤΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΜΟΥ.......

πηγή

http://pokopokito.blogspot.gr/